คนดียิ่งกว่าคนดี

คนดียิ่งกว่าคนดี

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ! ก็คนดีเป็นอย่างไร ?
บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้มีความเห็นชอบ
มีความดำริชอบ มีวาจาชอบ มีการงานชอบ
มีการเลี้ยงชีพชอบ มีความเพียรชอบ มีการระลึกชอบ
มีการตั้งมั่นชอบ มีญาณชอบ มีความหลุดพ้นชอบ
บุคคลนี้เราเรียกว่าคนดี.

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ! ก็คนดียิ่งกว่าคนดีเป็นอย่างไร ?

บุคคลบางคนในโลกนี้มีความเห็นชอบด้วยตนเอง
และชักชวนให้ผู้อื่นมีความเห็นชอบอีกด้วย

มีความดำริชอบด้วยตนเอง
และชักชวนให้ผู้อื่นให้ดำริชอบด้วย.

มีการงานชอบด้วยตนเอง
และชักชวนให้ผู้อื่นมีการงานชอบด้วย.

มีการเลี้ยงชีพชอบด้วยตนเอง
และชักชวนให้ผู้อื่นเลี้ยงชีพชอบด้วย.

มีความเพียรชอบด้วยตนเอง
และชักชวนให้ผู้อื่นมีความเพียรชอบด้วย.

มีการระลึกชอบด้วยตนเอง
และชักชวนให้ผู้อื่นมีการระลึกชอบด้วย.

มีการตั้งจิตมั่นด้วยตนเอง
และชักชวนให้ผู้อื่นตั้งจิตมั่นด้วย.

มีการรู้แจ้งด้วยตนเอง
และชักชวนให้ผู้อื่นรู้แจ้งด้วย.

มีการหลุดพ้นชอบชอบด้วยตนเอง
และชักชวนให้ผู้อื่นมีหลุดพ้นชอบด้วย.

บุคคลนี้เราเรียกว่าคนดีที่ยิ่งกว่าคนดี...”

-------------------------------------

พระไตรปิฎกไทย (ฉบับหลวง) เล่มที่ ๒๑ หน้าที่ ๒๐๖ ข้อที่ ๒๐๑.
สัปปุริสวรรค