การปรินิพพานในปัจจุบัน

การปรินิพพานในปัจจุบัน

คหบดี ! รูปทั้งหลาย ที่เห็นด้วยตาก็ดี เสียงทั้งหลาย ที่ฟังด้วยหูก็ดี กลิ่นทั้งหลาย ที่ดมด้วยจมูกก็ดี รสทั้งหลาย ที่ลิ้มด้วยลิ้นก็ดี โผฏฐัพพะทั้งหลาย ที่สัมผัสด้วยกายก็ดี และธรรมารมณ์ทั้งหลาย ที่รู้แจ้งด้วยใจก็ดี อันเป็นสิ่งที่น่าปรารถนาน่ารักใคร่ น่าพอใจ ที่ยวนตายวนใจให้รัก เป็นที่เข้าไปตั้งอาศัยอยู่แห่งความใคร่ เป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัดย้อมใจ มีอยู่

และภิกษุก็ไม่เป็นผู้เพลิดเพลิน ไม่พร่ำสรรเสริญ ไม่เมาหมกอยู่ ซึ่งอารมณ์มีรูปเป็นต้นนั้น เมื่อไม่เพลิดเพลิน ไม่พร่ำสรรเสริญ ไม่เมาหมกอยู่ ซึ่งอารมณ์มีรูปเป็นต้นนั้น วิญญาณของภิกษุนั้น ก็ไม่อาศัย ซึ่งอารมณ์มีรูปเป็นต้นนั้น ไม่มีสิ่งนั้น ๆ เป็นอุปทาน.

คหบดี ! ภิกษุผู้หมดอุปทาน
ย่อมปรินิพพาน.

คหบดี ! นี่แล เป็นเหตุเป็นปัจจัย ที่สัตว์ทั้งหลายบางเหล่าในโลกนี้ ย่อมปรินิพพานในปัจจุบันนี้แล.

ภิกษุทั้งหลาย !
ถ้าภิกษุ เป็นผู้หลุดพ้นแล้ว
ไม่ถือมั่นด้วยอุปทาน
เพราะความหน่าย เพราะคลายกำหนัด เพราะความดับเย็นแล้ว

ที่ตา, ที่หู, ที่จมูก, ที่ลิ้น, ที่กาย, ที่ใจ

ก็เป็นการสมควรที่จะกล่าวว่า
ภิกษุเป็นผู้ถึงแล้วซึ่งนิพพานในทิฏธรรมนี้ นั่นแล.

สฬา. สํ. ๑๘/๑๓๘/๑๙๒.
สฬา. สํ. ๑๘/๑๗๗/๒๔๔.