ภิกษุเป็นผู้รู้จักท่าที่ควรไป เป็นอย่างไรเล่า ?

ภิกษุทั้งหลาย

ภิกษุเป็นผู้รู้จักท่าที่ควรไป เป็นอย่างไรเล่า ?
ภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เมื่อเข้าไปหาพวกภิกษุผู้เป็นพหุสูต คล่องแคล่วในหลักพระพุทธวจนะ ทรงธรรม ทรงวินัย ทรงมาติกา (แม่บท), ก็ไต่ถาม ไล่เลียงโดยทำนองนี้ว่า “ท่านผู้เจริญทั้งหลาย พระพุทธวจนะนี้ เป็นอย่างไร ? ความหมายแห่งพระพุทธวจนะนี้มีอย่างไร ?” ดังนี้เป็นต้น ตามเวลาอันสมควร ; ท่านพหุสูตเหล่านั้น จึงทำข้อความที่ยังลี้ลับให้เปิดเผย ทำข้อความอันลึกซึ้งให้ตื้น และบรรเทา ถ่ายถอน ความสงสัยในธรรมทั้งหลาย อันเป็นที่ตั้งแห่งความสงสัยนานาประการให้แก่ภิกษุนั้นได้.
ภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุเป็นผู้รู้จัก ท่าที่ควรไป เป็นอย่างนี้แล.

ภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุเป็นผู้รู้จักน้ำที่ควรดื่ม เป็นอย่างไรเล่า ?
ภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เมื่อธรรมวินัยที่ตถาคตประกาศไว้แล้ว อันผู้ใดผู้หนึ่งแสดงอยู่ ธอก็ได้ความรู้อรรถ ได้ความรู้ธรรม และได้ความปราโมทย์อันอาศัยธรรม.
ภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุเป็นผู้รู้จักน้ำที่ควรดื่ม เป็นอย่างนี้แล.

ภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุเป็นผู้รู้จักทางที่ควรเดิน เป็นอย่างไรเล่า ?
ภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมรู้ชัดแจ้งตามที่เป็นจริง ซึ่งอริยมรรคมีองค์ แปด.
ภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุ เป็นผู้รู้จักทางที่ควรเดิน เป็นอย่างนี้แล.

ภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุเป็นผู้ฉลาดในที่ที่ควรไป เป็นอย่างไรเล่า ?
ภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมรู้ชัดแจ้งตามที่เป็นจริง ซึ่งสติปัฏฐานสี่.
ภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุ เป็นผู้ฉลาดในที่ที่ควรไป เป็นอย่างนี้แล

บาลี เอกากสก. อํ. ๒๔/๓๘๑/๒๒๔.
พระไตรปิฎกภาษาไทย(ฉบับหลวง)
เล่มที่ ๒๔ หน้าที่ ๓๒๑ ข้อที่ ๒๒๔