“ธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งความเบาใจ สี่ประการ” ว่า

“ธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งความเบาใจ สี่ประการ” ว่า

“อุบาสก ผู้มีปัญญา พึงปลอบอุบาสกผู้มีปัญญา ผู้ป่วย ได้รับทุกข์ เป็นไข้หนัก ถึง "ธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งความเบาใจสี่ประการ" ว่า ...”

“[๑๖๓๑] อุบาสกนั้น พึงถามเขาอย่างนี้ว่า ท่านยังมีความห่วงใยใน "กามคุณ ๕" อันเป็นของมนุษย์ อยู่หรือ ?”

“ถ้าเขากล่าวอย่างนี้ว่า เรายังมีความห่วงใยใน "กามคุณ ๕" อันเป็นของ "มนุษย์" อยู่ อุบาสกนั้น พึงกล่าวกะเขาอย่างนี้ว่า

"กาม" อันเป็น "ทิพย์" ยัง ดีกว่า ประณีตกว่า "กาม" อันเป็นของ "มนุษย์"

ขอท่านจง "พรากจิต" ให้ออกจาก "กาม" อันเป็นของ "มนุษย์" แล้ว "น้อมจิต" ไปในพวกเทพชั้น "จาตุมหาราช" เถิด

ถ้าเขากล่าวอย่างนี้ว่า "จิต" ของเรา ออกจาก "กาม" อันเป็นของ "มนุษย์" แล้ว จิตของเรา "น้อมไป" ในพวกเทพชั้น จาตุมหาราช แล้ว

[๑๖๓๒] อุบาสกนั้น พึงกล่าวกะเขาอย่างนี้ว่า

พวกเทพชั้น "ดาวดึงส์" ยัง ดีกว่า ประณีตกว่า พวกเทพชั้น "จาตุมหาราช"

ขอท่านจง "พรากจิต" ให้ "ออกจาก" พวกเทพชั้น "จาตุมหาราช" แล้ว "น้อมจิต" ไปในพวกเทพชั้น "ดาวดึงส์" เถิด

ถ้าเขากล่าวอย่างนี้ว่า "จิต" ของเรา "ออกจาก" พวกเทพชั้น "จาตุมหาราช" แล้ว "จิต" ของเรา "น้อมไป" ในพวกเทพชั้น "ดาวดึงส์" แล้ว

อุบาสกนั้น พึงกล่าวกะเขาอย่างนี้ว่า

พวกเทพชั้น "ยามา" ยังดีกว่า ประณีตกว่า พวกเทพชั้น "ดาวดึงส์" ...

พวกเทพชั้น "ดุสิต" ยังดีกว่า ประณีตกว่าพวกเทพชั้น "ยามา" ...

พวกเทพชั้น "นิมมานรดี" ยังดีกว่า ประณีตกว่า พวกเทพชั้น "ดุสิต" ...

พวกเทพชั้น "ปรนิมมิตวสวัตตี" ยังดีกว่า ประณีตกว่า พวกเทพชั้น "นิมมานรดี" ...

"พรหมโลก" ยังดีกว่า ประณีตกว่า พวกเทพชั้น "ปรนิมมิตวสวัตตี"

ขอท่านจง "พรากจิต" ให้ "ออกจาก" พวกเทพชั้น "ปรนิมมิตวสวัตตี" แล้ว "น้อมจิต" ไปใน "พรหมโลก" เถิด

ถ้าเขากล่าวอย่างนี้ว่า "จิต" ของเรา "ออกจาก" พวกเทพชั้นปรนิมมิตวสวัตตี แล้ว "จิต" ของเรา "น้อมไป" ใน "พรหมโลก" แล้ว”

[๑๖๓๓] อุบาสกนั้น พึงกล่าวกะเขาอย่างนี้ว่า

ดูกรท่านผู้มีอายุ ! แม้ "พรหมโลก" ก็ไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน ยังนับเนื่อง ใน "สักกายะ"

ขอท่านจง "พรากจิต" ให้ "ออกจาก" "พรหมโลก" แล้ว "นำจิต" เข้าไปใน "ความดับสักกายะ" เถิด

ถ้าเขากล่าวอย่างนี้ว่า "จิต" ของเรา "ออกจาก" "พรหมโลก" แล้ว เรา นำ "จิต" เข้าไป ใน "ความดับสักกายะ" แล้ว

ดูกรมหาบพิตร !
"อาตมภาพ" ไม่กล่าวถึง "ความต่าง" อะไรกัน ของอุบาสก ผู้มี "จิตพ้นแล้ว" อย่างนี้ กับ ภิกษุ "ผู้พ้นแล้วตั้งร้อยปี"

คือ "พ้น" ด้วย "วิมุติ" เหมือนกัน

พระไตรปิฎก ไทย
(ฉบับหลวง)
เล่มที่ ๑๙

สุตตันตปิฎก
สังยุตตนิกาย
มหาวารวรรค
หน้า ๔๐๖ - ๔๐๗
ข้อที่ ๑๖๒๗ - ๑๖๓๓